دو نفر مرد در مسافرت با هم رفیق شدند. هنگام ظهر در محلی نشستند تا غذا بخورند. یکی از آنان ۵ قرص نان از سفره خود بیرون آورد و دیگری سه قرص نان. در آن هنگام مردی از آنجا عبور میکرد. او را دعوت به خوردن غذا کردند. او نیز کنار سفره آنان نشست و از آن غذا خوردند.

مرد رهگذر پس از خوردن غذا و هنگام خداحافظی ۸ درهم به آنها داد و گفت: این هشت درهم را در عوض آنچه خوردم به شما دادم و از آنجا رفت. آن دو نفر در تقسیم آن پول نزاع کردند. صاحب ۳قرص نان میگفت: نصف آن مال من است و نصف آن مال تو، ولی صاحب ۵ نان میگفت: ۵ درهم آن مال من است و ۳ درهم آن مال توست.

آنان نزاع خود را نزد حضرت علی (ع) آوردند و داوری را به او واگذار نمودند. حضرت علی (ع) به آنها فرمود: نزاع در اینگونه امور از فرو مایگی است. سازش بهتر است. بروید و سازش کنید. صاحب ۳ نان گفت: من راضی نمی شوم جز به آنچه حقیقت است و این که در این باره قضاوت به حق کنی.

امیر مومنان فرمود: اکنون که تو حاضر به سازش نیستی و حقیقت را می خواهی بدان که حق تو از آن ۸ درهم، یک درهم است و ۷درهم مابقی برای دوست تو میباشد.

او گفت: سبحان الله ! چطور حقیقت اینگونه است؟!!!



                                                                                                        

به نظر شما چرا حضرت علی اینگونه قضاوت نمود؟

 

تذکر:به عنوان راهنمائی میتونم بگم که هر سه به طور مساوی از نان ها خوردند.

 

( جواب کامل سوال در پست بعدی داده خواهد شد)