«اسلام رحمانی»؛ فراشیعه با چاشنی لیبرالیسم

مقام معظم رهبری در دیدار اخیری که با دانشجویان داشتند به مفهوم «اسلام رحمانی» اشاره کرده و فرمودند: اصطلاح اسلام رحمانی که این روزها رایج شده است از ترکیب دو کلمه زیبا بوجود آمده اما معنای واقعی آن چیست؟ آیا منظور این است که برخلاف قرآن که انسان‌ها را به مؤمن، کافر، دشمن و دوست تقسیم می کند باید با همه انسانها، صرفاً با رحمت برخورد کرد؟ و با کسانی که با اسلام و ملت ایران دشمنی می کنند، بر خلاف فرمان پروردگار با محبت، مودّت و مَعدِلَت رفتار کرد؟
کیهان نوشت: به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، ایشان، اینگونه حرف‌های بدون تأمل و سطحی را کاری غلط و گمراه کننده خواندند و افزودند: آیا اصطلاح اسلام رحمانی، نشأت گرفته از لیبرالیزم غربی است؟ اگر اینگونه باشد این اصطلاح، نه اسلامی است و نه حتی رحمانی و عاطفی، چرا که زیربنای لیبرالیزم یعنی تفکر اومانیستی براساس نفی پروردگار و معنویت شکل گرفته و بر پایه منافع گروههای قدرتمند، استوار است.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ادامه همین بحث، به نقد مسائلی که ارزش‌های آمریکایی نامگذاری شده، پرداختند و افزودند: جهانخوارگی نظام سلطه در همین ارزش‌های آمریکایی ریشه دارد ضمن اینکه نکات خوب این ارزش‌ها نیز، در رفتار سلطه‌جویانه مقامات آمریکایی به فراموشی سپرده شده است.

ایشان فرمودند: اگر اصطلاح اسلام رحمانی به اینگونه مسائل اشاره دارد صددرصد غلط است و ربطی به اسلام واقعی ندارد…

اما چه چیزی سبب شد که مقام معظم رهبری این مسئله را بصورتی صریح مورد اشاره قرار داده و آنرا نقد کنند؟!



*اصطلاح «اسلام رحمانی» پیشینه‌ای در دوران اصلاحات دارد و پس از آن غیر از اشاره‌های تک جمله‌ای در کلام عدد کثیری از چهره‌های جریان سیاسی خاص تاکنون؛ حتی در قلم کسانی همچون محسن کدیور! بصورت مقاله‌ای مبسوط نیز مورد اشاره قرار گرفته است.

جملاتی که در ادامه می‌خوانید و بنا به دلایلی اسامی گویندگان آنها را حذف کرده‌ایم؛ همگی مضامینی هستند که توسط چهره‌های جریان سیاسی خاص و برخی معاریف و لیدرهای این جریان درباره اسلام رحمانی! اظهار شده‌اند:

_ باید چهره اسلام رحمانی را به دنیا نشان داد!

_ نگذاریم چهره رحمانی اسلام به نام دین، قربانی افراطی‌گری شود.

_ دغدغه و هدف دوم فعالان دانشجویی ترویج و غنا بخشیدن به گفتمان مردم‏سالاری و اسلام رحمانی است.

_ اصطلاح اسم رحمانی مدتی است از اقبال برخوردار شده است. نگارنده این اصطلاح را سال‌ها قبل برای تمایز قرائات مختلف اسلامی بکار برده است. در یک سال اخیر این ترکیب در میان حامیان و رهبران و همراهان جنبش سبز به وفور به چشم می خورد. به نظر می‌رسد تحلیل مفهومی اسلام رحمانی لازم باشد.

_ مدارس ایران معرف چهره رحمانی اسلام باشند.

اما گل سرسبد این جمع و شاید شاهکارترین جمله‌ای که در باب مفهوم ناصحیح اسلام رحمانی وجود دارد؛ جمله‌ای بود که سال گذشته توسط معصومه ابتکار و در یک میتینگ دانشجویی مربوط به انجمن اسلامی در دانشگاه صنعتی شریف اظهار شد.

او در این باره گفته بود:

«از ابتدا، انجمن اسلامی در آمریکا و اروپا همزمان با تأسیسش در ایران نیز شکل گرفت و فراتر از اعتقادات دینی شیعی با نگرش اسلام رحمانی فعالیت می‌کرد؛ اسلامی که تنوع دیدگاه‌ها را بیان می‌کند»!

این معنا که بیانگر نگاه خطرناک فراشیعی! در تز اسلام رحمانی بود متأسفانه در آن مقطع آنطور که باید مورد توجه قرار نگرفت.

یادآور می‌شود که از نظر جریان سیاسی خاص و همانطور که محمود سریع‌القلم در کتاب «اقتدارگرایی در عهد قاجار» نیز اشاره دارد، اسلام کسانی مثل شهید شیخ‌فضل‌الله نوری، اسلامی عقب مانده است که توانایی تطابق با لیبرالیسم بعنوان دروازه ورود به وادی پیشرفت را ندارد!

سریع‌القلم در صفحه ۱۷۴ کتاب خود صریحاً بیان می‌کند که «عنصر مهمی که در ژاپن باعث خروج از اقتدارگرایی شد، در تناقض نبودن مردمسالاری و لیبرالیسم غربی با مرام‌های فکری، فلسفی و فرهنگی ژاپن بود»!

او در کتاب خود چندین مرتبه اشاره می‌کند که اسلام (منظور اسلام ناب است) با لیبرالیسم کمتر از «۵ درصد»! قرائت مشترک دارد.

اکنون شاید مشخص‌تر است که مفهوم اسلام رحمانی با توجه به شناسنامه سیاسی و فکری ترویج‌کنندگانش، قرائتی فراشیعی و در تقابل با مفهوم پاک «اسلام ناب محمدی(ص)» است که مقولاتی مثل پذیرش تئوری جهانی سازی، صلح(به هر قیمتی)، نفی صدور انقلاب اسلامی، خضوع در مقابل هژمون‌های به ظاهر برتر جهانی، پیشرفت‌جویی با سهم جزء بودن از کل دهکده جهانی، تنش زدایی (حتی به معنی مذمت علنی حضور حزب الله در سوریه و سرزنش مقاومت!) و تقبیح مبارزه با خوی استکباری آمریکا نیز در آن یافت می‌شود.

علاقه جریان سیاسی خاص به مفهوم «لیبرالیسم» تا حدی است که حسین مرعشی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب چند سال قبل در یک مناظره سیاسی اعلام کرد که «ما لیبرال‌های مسلمانیم».

این تئوری بعدها نیز در تریبون‌ها و نظرات جریان سیاسی خاص تکرار شد و اثباتاً به نظر می‌رسد که مفهوم اسلام رحمانی، بعنوان یک معنای فراشیعی! در مقابل اسلام ناب محمدی(ص)؛ با لیبرالیسم دارای پیوندهای عمیق است.