کوفی جماعت همیشه ضرب المثل بی وفایی بوده است.

از کوفیان و پیمان شکنی شان زیاد شنیده ایم، اما تا بحال از خود پرسیده ایم چرا سرنوشت کوفیان اینگونه شد؟ 

چه شد که حاضر شدند خون مهما نهایی که با نامه سوی خود خوانده بودند را بریزند؟ 

اهل کوفه انسا نهای عجیبی نبودند، با ظاهری موجه و عموما پیشانی های پینه بسته. 

برخی هاشان همچون شمربن ذ ی الجوشن سردار سپاه امام علی)ع( بودند.

 کوفیان گمان میکردند تنها کسی که میتواند آنان را به حقوق دنیوی خود برساند، حسین)ع( است. 

درد معیشت داشتند و خیال میکردند حسین این درد را طبیبانه مداوا خواهد کرد. 

کوفیان حسین را میخواستند که دنیایشان را آباد کند که با اشتیاق هجده هزار نامه نوشتند.

 نامه هایی که پای هر کدام را چندین نفر امضاء کرده بود.

مردم کوفه و نخیله از ظلم و جور روزگار معاویه به ستوه آمده بودند، سهمشان از بیت المال اندک و ناچیز و

رفتارعمال حاکم مستبد آن زمان - معاویه - با آنان تحقیر آمیز بود.

و این بزرگترین درد مردم کوفه بود.

کوفیان مگر چه میخواستند جز آسودگی؟

بیم جان خود را داشتند و ترس از وخامت معیشتشان.

 وقتی سکه های طلای ابن زیاد – نماینده یزید - چشم مردم ستمدیده کوفه را گرفت، دیگر غرضی نمانده بود تا

کوفیان همچنان علم مخالفت با یزید را برافراشته نگه دارند و گرد قاصد حسین حلقه زنند. 

سکه هایی که کوفیان بخاطر آن، آخرت خود را با دنیا معامله کردند.

آری، لعنت خدا بر آنها!

اما حساب من و تو چه م یشود امروز؟

 کوفیان سر امام خود را با سکه طا تاخت زدند. 

از کجا معلوم؟ نکند ما هم با اندکی پول پشت فرمانده مان را خالی کنیم.

نمیشود ساده انگارانه درباره کوفی ها قضاوت کرد.

 بیا حساب کنیم و ببینیم نرخ معامله سنگین کوفی ها با ابن زیاد، به پول امروز چقدرمیشود؟

باور کن پول کمی نبوده!

می دانستی برخی کوفیان به حساب امروز میلیاردها تومان پول گرفتند تا فقط به سمت حسین)ع( نروند؟

بیا یک خبر از نرخ سکه بگیریم. ببینیم حدودا با وعده چند سکه بهار آزادی، اسیر دنیا م یشویم؟

 بیا نرخ ارز رافرض بگیریم و ببینیم امام زمانمان چقدر می ارزد؟

 ببینیم یزید امروز از کاخ سفید خود چند میلیون دلار اگر بفرستد، دست از آرمانمان بر میداریم و در برابر نائب

امام زمان، زبان مان همچو شمشیرمان، بران و تیز م یشود؟ 

 

«ما اهل کوفه نیستیم » را تنها با شعار نمیتوان ثابت کرد.

باید قبل از آنکه به عاشورا برسیم ثابت کنیم که ما اینگونه نیستیم.امشب شب اول محرم است.

بیایید تا دیر نشده، قیمت خود را حساب کنیم!

سیدمحمدرضی زاده

 

 

دوباره مرغ روحم هوای کربلا کرد

دل شکسته ام را اسیر و مبتلا کرد

زسر گذشته اشکم به لب رسیده جانم

که هر چه کرد با من فراق کربلا کرد

شود تمام هستی فدای آن دو دستی

که غرق بوسه با اشک علّی مرتضی کرد

نگشت آنی آن دست جدا زدامن دوست

اگر چه تیغ دشمن زپیکرش جدا کرد

جز از برای داور دو تا نگشت اکبر

چه شد که خصم کافر جبین او دو تا کرد

سزد همه جوانان حنا زخون ببندند

که جا به حجله خون یتیم مجتبی کرد

فدای آن جوانی که در نماز ایثار

زخون وضو گرفت و به اکبر اقتدا کرد

فدای شیر خواری که وقت جان نثاری

دو چشم خود ببست و دو لب به خنده وا کرد

فدای آن شهیدی که زیر تیغ قاتل

سرش بریده گشت و به شیعیان دعا کرد

فدای جسم پاکی که قطعه قطعه گردید

زقطره قطره خونش حسین را صدا کرد

فدای آن شهیدی که در کنار سنگر

به گریه یا حسین گفت به خنده جان فدا کرد

 

شعر از : غلامرضا سازگار 

 

 

 

بار دیگر گردش روزگار ماه محرم را به ما رساند، ماه غربت حسین و تنهایی زینب را، ماه دلاورمردی عباس و شجاعت علی اکبر را؛ ماهی که اگر به هوش باشی و به گوش، بعد از گذشت قرن ها از آن، صدای «هل من ناصر ینصرنی» حسین(ع) را از زبان امام غائبت خواهی شنید. 

 

 

پیوند: http://www.rajanews.com/news/224594

 

 

باید تو را گوییم از اول “انقلابی”
لبیک گو پای امام راحلی تو

تو پیرو امر ولایت تا به آخر
در جبهه‌های حق علیه باطلی تو

فرمانده لشکر به انصار الحسینی
و بارها ثابت نمودی قابلی تو

“قدس” و “بسیج” و “بعثت” و روزی “نجف” بود
فرماندهی را حد اعلا کاملی تو

در کوی دانشگاه برپا فتنه کردند
ای پوزه‌ی فتنه گران را بر گِلی تو

بارزترین نقش تو در هشتاد و هشت است
سردار دفع فتنه‌های داخلی تو

در فکر حرّاج وطن بودند و اسلام
کابوس خواب شوم قوم بزدلی تو

قومی که اصلاحات نه افساد می‌کرد
در شان تو گفتند كه بس نازلی! تو

تو خار چشم فتنه گر بودی و هستی
چون داعشیان وطن را زایلی تو

گفتند؛ با “شیطان” پیاده رفته “تدبیر”
گفتی؛ شهیدان را چه پاسخ ناقلی تو؟

گفتند؛ از خندیدنِ “تدبیر” و “شیطان”
گفتی؛ ابهّت را به شیطان قائلی تو

در سوریه جان در کف دستت گرفتی
یعنی که بر فیض شهادت مایلی تو

تکفیریان قصد جسارت کرده بودند
چونان سپر بودی حرم را حائلی تو

آخر خبر آمد زدی پر ای “حسین جان”
سمت حلب سوی خدایت واصلی تو

“اصلاً به پای امر رهبر خستگی نیست”
این را نشان دادی که بی‌شک عاملی تو

ای استوانه در قوام و صبر و ايمان
بالاترین تعبیرها را شاملی تو

تو در سپاه ما ستون خیمه بودی
علم و عمل در رزمگه را حاصلی تو

وقتی که “عند ربّهم” باشد مقامت
بهتر از این داری کجا را منزلی تو

رفتی برون‌مرزی کنی تو امنیت را
پس کشتی طوفانیان را ساحلی تو

خون تو می‌جنباند هرجا خيل عشّاق
چون بيرق فتح و ظفر را حاملي تو

بنيان مرصوص تو سدّ فتنه ها بود
مقتول عشق و بر دل ما قاتلی تو

مهدی تقاص خون مظلومان بگیرد
با این حساب اصلاً فرج را عاجلی تو

***

ما را فدائیان مهدی می‌نویسند
روزی که گفتند بر شهادت نائلی تو

 

 

مسعود فريدوني/ ايّام شهادت سردار حسين همداني

 

 

خبرنامه دانشجویان ایران