دست ‌هایت را که در دستش گرفت آرام شد
تازه انگاری دلش راضی به این اسلام شد
.
دست‌ هایت را گرفت و رو به مردم کرد و گفت
مومنین ! یک لحظه اینجا یک تبسم کرد و گفت
.
خوب می ‌دانید در دستانم اینک دست کیست ؟
نام او عشق است ، آری می‌ شناسیدش : علی ست
.
من اگر بر جنگجویان عرب غالب شدم
با مددهای علی ابن ابی طالب شدم
.
در حُنین و خیبر و بدر و اُحُد گفتم : علی
تا مبارز خواست ” عمرِو عبدِوُد ” گفتم : علی
.
با خدا گفتم : علی ، شب در حرا گفتم : علی
تا پیام آمد بخوان ” یا مصطفی ” ! گفتم : علی
.
هر چه می ‌گویم علی ، انگار اللّهی ترم
مرغ ” او ادنی ” ییم وقتی که با او می ‌پرم
.
مستجار کعبه را دیدم ، اگر مُحرِم شدم
با ” یَدُ الله ” آمدم تا ” فُوقِ اَیدیهِم ” شدم
.
تا که ساقی اوست سرمستند ” اصحابُ الیمین “
وجه باقی اوست ، ” اِنّی لا اُحبُّ الافِلین “
.
دست او در دست من ، یا دست من در دست اوست
ساقی پیغمبران شد یا دل من مست اوست
.
یکصد و بیست و چهار آیینه با هر یک هزار
ساغر آوردند و او پر کرد با چشمی خمار
.
آخرین پیغمبر دلداده ‌ام در کیش او
فکر می ‌کردم که من عاشق ترینم پیش او
.
دختری دارم دلش دریای آرامش ، ولی
شد سراپا شور و توفان تا شنید اسم علی
.
کوثری که ناز او را قلب جنت می ‌کشید
ناگهان پروانه‌ شد دور سر حیدر ‌پرید
.
روزگارش شد علی ، دار و ندارش شد علی
از ازل در پرده بود آیینه دارش شد علی
.
رحمتٌ للعالمینم گرد من دیو و پری
می‌ پرند و من ندارم چاره جز پیغمبری
.
بعد از این سنگ محک دیگر ترازوی علی است
ریسمان رستگاری تارِ گیسوی علی است
.
من نبی‌ اَم در کنارم یک ” نبأ ” دارم ” عظیم “
طالبان ” اِهدنا ” این هم ” صراطَ المستقیم “
.
چهره‌ اش مرآتِ ” یاسین ” ، شانه ‌هایش ” مُحکمات “
خلوتش ” والطور” ، شور مرکبش ” والعادیات “
.
هر خط قرآنِ من ، توصیفی از سیمای اوست
هر که من مولای اویم ، این علی مولای اوست

قاسم صرافان

 

#غدیر_مسیر_سعادت

#غدیر

#فقط-حیدر-امیرالمومنین-است

غدیر کربلای عوام بود؛
و کربلا، غدیر خواص

در غدیر با آنکه بیعت گرفته شد، “جفا” شد؛
و در کربلا با آنکه بیعت برداشته شد “وفا

مقام معظم رهبری

در روز غدیر
بعد از آنکه پیامبر(ص)، امیرالمؤمنین(ع) رو به جانشینی منصوب کرد.
عمر بن خطاب برخاست و گفت:

🔻بخ بخ لک یا ابن أبی‌طالب أصبحت مولای و مولى کل مسلم‏
به به! گوارا باد بر تو ای پسر ابوطالب، تو مولای من و مولای تمام مسلمانان شدی
(منبع: ابن کثیر دمشقی‏، البدایة و النهایة، ج 7، ص 349)
و دیگر مردم و اصحاب پیامبر نیز با امیرالمؤمنین بیعت کردند
و البته چندماه بعد بیعت شکستند و جفا کردند

🔻اما
در شب عاشورا
امام حسین(ع) به یاران خود گفت بیعتم رو برداشتم، در سیاهی شب میتوانید بروید و جان خود رو نجات بدهید. بعد از این سخنان حضرت، یاران امام حسین به نوبت برخواستند و شروع کردند به سخن گفتن

#سعید_بن_عبدالله برخاست و عرض کرد:
نه، به خدا‌ ای پسر پیغمبر، ما هرگز تو را رها نمی‌کنیم تا خداوند بداند که ما در غیاب پیامبرش از تو محافظت کردیم و اگر بدانم که در راه تو کشته می‌شوم و سپس زنده می‌شوم و سوزانده می‌شوم و سپس ذرات وجودم را به باد می‌دهند و هفتاد بار با من چنین میشود، از تو جدا نمی‌شوم تا آنکه در رکاب تو کشته شوم. چرا چنین نکنم با اینکه یک کشته شدن بیش نیست و به دنبال آن عزتی جاودانه خواهد بود

#زهیربن_قین گفت:
به خدا قسم دوست داشتم هزار مرتبه کشته شوم، سپس زنده شوم و در عوضی، خدای متعال کشته شدن را از تو و جوانان اهل بیت تو برطرف کند

همینطور بقیه اصحاب برخواستند حرفهای زیبایی در حمایت از سیدالشهدا زدند
اینجا غدیر خواص بود. خواص پای ولایت ماندند و جان دادند

#فقط_حیدر_امیرالمومنین_است

#غدیر

#کربلا

 

نشستم گوشه‌ای از سفره‌ی همواره رنگینت

چه شوری در دلم افتاده از توصیف شیرینت

 

به عابرها تعارف می‌کنی دار و ندارت را

تو آن باغی که می‌ریزد بهشت از روی پرچینت

 

کرم یک ذره از سرشار، سرشارِ صفت‌هایت

حسن یک دانه از بسیار، بسیارِ عناوینت

 

دهان وا می‌کند عالم به تشویق حسین اما

دهانِ خاتم پیغمبران واشد به تحسینت

 

تو دینِ تازه‌ای آورده‌ای از دیدِ این مردم

که با یک گل کنیزی می‌شود آزاد در دینت

 

معزالمومنین خواندن مذل المومنین گفتن

اگر کردند تحسینت اگر کردند نفرینت

 

برای تو چه فرقی دارد ای والتین و الزیتون

که می‌چینند مضمون آسمان‌ها از مضامینت

 

بگو با آن سفیرانی که هرگز بر نمی‌گشتند

خدا واداشت جبراییل‌هایش را به تمکینت

 

بگو تا آفتاب از مغربِ دنیا برون آید 

که سرپیچی نخواهد کرد خورشید از فرامینت

 

بگو تاتیغ بردارد اگر جنگ است آهنگت

بگو تا تیغ بگذارد اگر صلح است آیینت

 

خدا حیران شمشیر علی در بدر و خندق بود

علی حیران تیغ نهروانت تیغ صفینت

 

بگو از زیر پایت جانماز این قوم بردارند

محبت کن! قدم بگذار بر چشم محبینت

 

تورا پایین کشیدند از سر منبر که می گفتند:

چرا پیغمبر از دوشش نمی آورد پایینت

 

درون خانه هم محرم نمی بینی تحمل کن

که می خواهند، ای تنها ترین تنها تر از اینت

 

تو غم‌های بزرگی در میان کوچه‌ها دیدی

که دیگر این غمِ کوچک نخواهد کرد غمگینت

 

از آن پایی که بر در کوفت بر دل داشتی داغی

از آن دستان سنگین بیشتر شد داغ سنگینت

 

سر راهت می آمد آنکه نامش را نخواهم برد

برای آنکه عمری تازه باشد زخم دیرینت

 

برای جاریِ اشکت سراغ چاره می گردی

که زینب آمده با چادر مادر به تسکینت

 

به تابوت تو زخمِ خویش را این قوم خواهد زد

چه می شد مثل مادر نیمه‌ی شب بود تدفینت

 

صدایت می‌زند اینک یتیمت از دل خیمه

 

که او را راهی میدان کنی با دست آمینت

 

هزاران بار جان دادی ولی در کربلا آخر

 

در آغوش برادر دست و پا زد جان شیرینت

 

کدامین دست دستِ کودکت را بر زمین انداخت؟

همان دستی همان دستی که روزی بوده مسکینت

 

دعا کن زخم غم‌هایت بسوزاند مرا یک عمر

نصیبم کن نمک از سفره‌ی همواره رنگینت

 

شاعر: سید حمیدرضا برقعی

شهادت جانگداز پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله  و امام حسن علیه اسلام بر مسمانان تسلیت باد

شعر اگر از تو نگوید همه عصیان باشد
زنده در گور غزل های فراوان باشد

نظم افلاک سراسیمه به هم خواهد ریخت
نکند زلف تو یک وقت پریشان باشد

سایه ی ابر پی توست دلش را مشکن
مگذار این همه خورشید هراسان باشد

مگر اعجاز جز این است که باران بهشت
زادگاهش برهوت عربستان باشد

چه نیازی ست به اعجاز، نگاهت کافی ست
تا مسلمان شود انسان اگر انسان باشد
::
فکر کن فلسفه ی خلقت عالم تنها
راز خندیدن یک کودک چوپان باشد

چه کسی جز تو چهل مرتبه تنها مانده
از تحیّر دهن غار حرا وا مانده

عشق تا مرز جنون رفت در این شعر ،محمد
نامت از وزن برون رفت در این شعر، محمد

شأن نام تو دراین شعر و در این دفتر نیست
ظرف و مظروف هم اندازه ی یکدیگر نیست

از قضا رد شدی و راه قدر را بستی
رفتی آن سوتر از اندیشه و در را بستی

رفتی آن جا که به آن دست فلک هم نرسید
و به گرد قدمت بال ملک هم نرسید

عرش از شوق تو جان داده کمی آهسته
جبرئیل از نفس افتاده کمی آهسته

پشت افلاک به تعظیم شکوهت خم شد
چشم تو فاتح اقلیم نمی دانم شد

آن چه نادیده کسی دیدی و برگشتی باز
سیب از باغ خدا چیدی و برگشتی باز

شاعر این سیب حکایات فراوان دارد
چتر بردار که این رایحه باران دارد

 

شاعر: سید حمیدرضا برقعی در ستایش پیامبر اسلام (ص)

 

موضوعات مرتبط: اشعار سید حمیدرضا برقعی، شعر درباره پیامبر اکرم(ص)